Skleroterapia żylaków
O skleroterapii
Żylaki kończyn dolnych mogą być skutecznie leczone wstrzykiwaniem substancji drażniących ścianę żył i powodujących zarastanie światła żylaka. Z zasady powinno się podawać lek do pustej żyły, co osiągam stosując odpowiednie ułożenie chorego. Rodzaj podawanej substancji, jej stężenie i postać - płyn lub tzw. piana wytworzona metodą Tessariego - zależy od kalibru żyły, jej lokalizacji oraz od anatomii układu żylnego uwidocznionej w ultrasonografii z użyciem kolorowego Dopplera.
Po podaniu leku do żyły zakłada się na chorą kończynę uciskowy opatrunek, utrzymywany następnie przez kilka dni przez pończochę elastyczną, lub podkolanka o drugim stopniu ucisku, dopasowane rozmiarem do rozmiaru kończyny. Efekt działania leku kontroluje się po około dwóch tygodniach.
Wskazania
Skleroterapię stosuję dla żył, których średnica w pozycji stojącej nie przekracza w USG 6 mm. Podanie piany wg metody Tessariego kontroluję w obrazie USG. Szczególnie nadają się do podawania leków sklerotyzujących żyły siatkowate, żylaki pozostałe po laseroterapii i resztkowe żylaki pooperacyjne. Można sklerotyzować niewydolne perforatory wokół owrzodzeń. Metodę w wersji mikroskleroterapii zalecam do leczenia niebieskich pajączków - tj. teleangiektazji. Jest to częste schorzenie, zwłaszcza u kobiet. Pogarsza estetykę kończyn i z tego powodu bywa przyczyną gorszego samopoczucia chorego. Rezultaty leczenia są dobre, a leczenie można w razie potrzeby powtarzać. Pajączki czerwone wymagają innych metod leczenia.
Wybór metody
Różne metody leczenia żylaków stosuję zamiennie - w zależności od potrzeb chorego, możliwości technicznych, rodzaju patologii rozpoznanej w czasie badania, aktywności zawodowej i życiowej pacjenta oraz jego preferencji.
Przebieg terapii
Sesja leczenia trwa zwykle ok. 15-20 minut. Składa się na to odpowiednie ułożenie pacjenta, uwidocznienie sklerotyzowanych żył w USG lub odpowiednim oświetlaczem, ewentualnie pod powiększeniem. Używane igły są jednorazowe, cienkie, a wkłucia są prawie niebolesne. Podawane środki wywierają nieznaczne działanie miejscowo znieczulające. Ograniczeniem jest ilość podawanego środka, który nie może przecież spowodować wykrzepiania krwi w większych żyłach.
Chory opuszcza gabinet w opatrunku uciskowym i może poruszać się swobodnie. Wskazane jest krótkotrwałe ograniczenie aktywności fizycznej po terapii. Niewskazane są gorące kąpiele.
Kolejną sesję - o ile jest potrzebna - można zaplanować na 2 tygodnie później.
Przygotowanie ze strony pacjenta i przeciwskazania
Nie jest potrzebne specyficzne przygotowanie. Także i w tej metodzie przeszkodą są zaburzenia krzepnięcia krwi oraz przyjmowanie leków wpływających na nią, w tym leków ”rozrzedzających” krew.
Autor: dr n.med. Zbigniew Jabłonka
Powiązane artykuły