Hemoroidy

O hemoroidach
Tak zwane hemoroidy, inaczej guzki krwawnicze, nazywane są często - nieprawidłowo - żylakami odbytu. Hemoroidy są elementami budowy anatomicznej każdego człowieka. Sprawiają dolegliwości, gdy powiększą się i wypadają poza odbyt. Dzieje się tak przy wysilonym parciu na stolec. W początkowej fazie choroby cofają się samoistnie do kanału odbytu, w późniejszym stadium trzeba je mechanicznie odprowadzać, w krańcowym okresie nie da się tego zrobić. Hemoroidy mogą boleć, mogą krwawić - i to nawet
znacznie - powodując anemię. Towarzyszy im często świąd odbytu, związany z wydzielaniem śluzu przez błonę śluzową pokrywającą zmiany. Niektórzy dyskomfort związany z guzkami krwawniczymi określają jako pieczenie, palenie. Czasem mogą ulec ostremu stanowi zapalnemu, a nawet zgorzeli. Rzadko nie dają dolegliwości wcale. Na ogół dolegliwości są nasilane przez nawet małą ilość alkoholu, długą jazdę w pozycji siedzącej. Choć same nie grożą rozwojem choroby nowotworowej, to ich objawy można pomylić ze schorzeniami znacznie groźniejszymi dla zdrowia i dla życia. To lekarz, po wnikliwym zbadaniu chorego, może wykluczyć albo inną przyczynę dolegliwości, albo współistnienie choroby hemoroidalnej z innymi zmianami chorobowymi.

Leczenie
Leczenie hemoroidów należy głównie do chirurga. W pierwszym stadium choroby wystarczy leczenie zachowawcze - dietetyczne, regulacja wypróżnień, czasem zmiana nawyków. W kolejnych etapach wymagane jest zastosowanie jednej z metod zabiegowych.

Metody zabiegowe
W gabinecie chirurgicznym polecam wykonanie zabiegu metodą Barrona lub Morinagi.
Różnice między nimi są znaczące i wymagają omówienia w trakcie rozmowy z pacjentem, ponieważ to chory dokonuje wyboru sposobu leczenia.

Procedura Barrona polega na zakładaniu gumowych pierścieni na podstawę guzków - tam, gdzie dopływa do nich krew - po to, by zmniejszyć ukrwienie i objętość guzka. Można zagumkować w czasie jednego seansu wszystkie trzy hemoroidy, choć może to być trudne przy znacznym zaawansowaniu zmian.
Dla zwiększenia skuteczności zabiegu, na ogół łączę go z zamrażaniem, tzw. kriodestrukcją guzków przy użyciu ciekłego podtlenku azotu jako substancji czynnej. Stosuję do tego celu specjalnie wyprofilowane krioaplikatory, co zapewnia bezpieczeństwo mrożenia.

Procedura Morinagi (DG HAL) to najbardziej nowoczesna, posiadająca najwięcej zalet dla chorego metoda leczenia choroby hemoroidalnej. Inna nazwa to DG HAL - kontrolowane Dopplerem podwiązanie tętnic hemoroidalnych. Wprowadzona do szerokiej praktyki na świecie zaledwie kilka lat temu.

Jej zalety:
- zabieg mało inwazyjny, wykonywany ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym, krótkotrwały 
- mała bolesność zabiegu w znieczuleniu miejscowym
- nie powoduje wyłączenia chorego z aktywności życiowej i zawodowej
- zabieg możliwy do wykonania u osób zmuszonych do przyjmowania leków zmniejszających krzepliwość krwi 
- zmniejsza krwawienie z guzków krwawniczych natychmiast po podwiązaniu tętnic 
- wysoka skuteczność jednorazowej procedury
Po zamknięciu dopływu krwi do hemoroidów, ulegają one zanikowi w ciągu ok. 6 tygodni.

Przygotowanie ze strony pacjenta
Przygotowanie do procedury jest krótkie - trwa jeden dzień. Należy pozostać   tym dniu na czczo - pić można do woli. Rano jeden raz, a godzinę przed gumkowaniem drugi raz, trzeba wykonać - tak jak przed rektoskopią - wlew oczyszczający. Stosujemy i tutaj Rectanal lub Enemę jako preparaty najwygodniejsze dla chorego. Zarówno przed, jak i po wykonaniu procedury, można stosować łagodne środki uspakajające czy leki przeciwbólowe. Usypianie chorego nie jest tu ani wskazane, ani potrzebne. Można wrócić do domu samochodem, o ile nie przyjmowało się wcześniej leków spowalniających czas reakcji.

Efekty wykonania zabiegu
Guzki oddzielają  się po ok. 5-7 dniach, co czasem powoduje niewielkie krwawienie. Rany goją się średnio 6 tygodni, jednak dolegliwości związane z procedurą trwają u większości chorych 2-3 dni. Pozwala to na szybki powrót do pełnej aktywności życiowej.

Zaniechanie leczenia
Prowadzi do nasilenia objawów choroby hemoroidalnej, zwiększenia cierpienia chorego oraz zmusza do bardziej radykalnego i kłopotliwego dla chorego leczenia. Polegać może ono na wycięciu hemoroidów metodami chirurgicznymi lub - lepiej - na wykonaniu tzw. procedury Longo, polegającej na „podciągnięciu” hemoroidów i innych struktur odbytu ku górze za pomocą tzw. staplera. Wiąże się to z dłuższym czasem powrotu do zdrowia i jest znacznie bardziej kłopotliwe.


Autor: dr n.med. Zbigniew Jabłonka


Powiązane artykuły